حالات امام علی در نمازحالات امام علی (علیه‌السّلام) در نماز، برگرفته از حالات رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، در چهره حضرت در اوقات نماز هویدا می‌بود. ۱ - نماز امام علی قبل وروددر احوال سرور پارسایان حضرت علی (علیه‌السّلام) چنین آمده است که: «کان علی (علیه‌السّلام) اذا قام الی الصلاة فقال وجّهت وجهی للّذی فطر السموات و الارض تغیّر لونه حتّی یعرف ذلک فی وجهه»، آنگاه که به نماز می‌ایستاد این آیه را تلاوت می‌کرد: صورت خود را به سوی معبودی می‌گردانم که آسمان‌ها و زمین را آفرید، رنگ چهره‌اش تغییر می‌کرد، و این تغییر کاملاً از چهره اش هویدا بود. [۱]
ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل، ج۱، ص۱۰۱.
در روایتی چنین می‌خوانیم: هرگاه مولای متّقیان به نماز می‌ایستد، چهره‌اش متغیّر می‌شد، و بدن نازنیش به لرزه می‌افتد، به حضرت عرض می‌کردند: این چه حالتی است ای امیرالمؤمنین؟ حضرت می‌فرمودند: «جاء وقت امانة الله التی عرضها علی السّموات و الارض فایین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان فلا ادری احسن اداء ما حملت‌ام لا [۵]
ملکی تبریزی، میرزا جواد، اسرار الصلوة ملکی تبریزی، ج۱، ص۱۱.
[۶]
ملکی تبریزی، میرزا جواد، اسرار الصلوة ملکی تبریزی، ج۱، ص۸.
»، یعنی هنگام امانت خداوند است، امانتی که به آسمان‌ها و زمین عرضه شد و آنان نپذیرفتند و در وحشت فرو رفتند، ولی انسان آن را پذیرفت و معلوم نیست که نیکو اداء خواهد کرد یا خیر. (به قول حافظ: آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه فال به نام من دیوانه زدند) این حالت قبل از نماز بود،۲ - حالات حضرت حین نمازدر حین نماز خدا می‌داند چگونه بود، فقط این مقدار می‌توان گفت که نمازش یادآور نماز رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) بود. و درباره حضرت (علیه‌السّلام) آورده‌اند که: «انّه کان اذا دخل الصّلاة کان کانه بناء ثابت او عمود قائم لا یتحرّک و کان ربّما رکع او سجد فیقع الطّیر علیه و لم یطق احد ان یحکی صلاة رسول الله (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) الاّ علیّ بن ابیطالب و علیّ بن الحسین (علیهم‌السّلام). ».حضرت طوری بودند، که وقتی داخل نماز می‌شدند، گویا مثل یک بناء ثابت یا ستون ایستاده‌ای می‌باشند، که حرکتی نمی‌کند و گاهگاهی رکوع یا سجده می‌کردند، و این هنگام پرنده بروی آن بزرگوار می‌نشست، و کسی طاقت نداشت از نماز رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) تقلید کند، مگر علی بن ابیطالب و امام سجاد (علیه‌السّلام) و نیز درباره ایشان چنین نقل کرده‌اند که: «ینسب الی مولانا امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) انّه وقع فی رجله نصل فلم یمکن من اخراجه فقالت فاطمة (علیهاالسّلام): اخرجوه فی حال صلاته فانّه لایحس بما یجری علیه حینئذ، فاَخْرَجَ و هو (علیه‌السّلام) فی صلاته»، یعنی: در پای مبارکش تیر رفته بود، هر چه کردند، به جهت درد شدیدی که داشت، نتوانستند خارج کنند، تا آن که به راهنمایی و توصیه همسر گرانقدرش سیّده نساء عالمین، حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) هنگامی که به نماز مشغول شدند، تیر را از پا بیرون کشیدند، و امام متوجه نشدند. ۳ - پانویس
۴ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «حالات امام علی در نماز»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۹/۲۵. رده‌های این صفحه : مقالات اندیشه قم
|